Porady

 

·        101 ZŁOTYCH RAD

1.     Trenuj regularnie

2.     Zawsze miej przy sobie butelkę z napojem lub wodą

3.     Jeśli masz trening rano, pakuj swój plecak wieczorem poprzedniego dnia

4.     Jedz mniej tłuszczów

5.     Jedz więcej świeżych owoców

6.     Rozciągaj się każdego dnia – nawet gdy nie masz treningu

7.     Ćwicz pracę nóg

8.     Podziękuj swojemu trenerowi po każdej sesji treningowej

9.     Zaprzyjaźnij się z młodymi pływakami. Oni oczekują od ciebie pomocy

10.  Płynąc motylem, oddychaj co dwa, trzy ruchy

11.  Dotykaj ściany obydwoma rękoma jednocześnie zawsze gdy kończysz długość basenu motylem i żabką

12.  Nie oddychaj w strefie nawrotów

13.  Pij mniej napojów gazowanych

14.  Zawsze miej ze sobą części zamienne do swoich ulubionych okularków

15.  Zawsze noś ze sobą zapasową parę okularków

16.  Zawsze zakładaj buty i skarpetki idąc na trening i wracając z niego

17.  Nastaw swój własny budzik jeżeli idziesz na ranny trening

18.  Sam susz i płucz swoje pływackie rzeczy

19.  Przychodź na trening trochę wcześniej i samodzielnie się porozciągaj

20.  Więcej śpij

21.  Oglądaj mniej telewizji

22.  Staraj się w każdym stylu wypływać za chorągiewkami

23.  Każdego tygodnia naucz się czegoś nowego

24.  Staraj się jak najczęściej prosić trenera o poradę

25.  Jeżeli to możliwe zrób część pracy domowej przed popołudniowym treningiem. Jeżeli nie to zaraz po treningu

26.  Podziękuj swoim rodzicom za zawiezienie na trening

27.  Nie podciągaj się na linach

28.  Nie chodź po dnie basenu gdy trener cię nie obserwuje

29.  Podpisz cały swój sprzęt pływacki, który zabierasz na basen

30.  Zawsze pomagaj posprzątać po treningu

31.  Bierz udział w życiu towarzyskim swojego klubu

32.  Staraj się brać udział we wszystkich pracach na rzecz swojego klubu

33.  Wygrywaj na każdym treningu

34.  Kontroluj ilość cykli na basen nawet jeżeli trener o to nie prosi

35.  Weź prysznic po każdym treningu, używaj odżywki do włosów

36.  Po każdym użyciu przekręć czepek na druga stronę i po wysuszeniu posyp talkiem aby utrzymać go w dobrym stanie

37.  Jeśli możesz idź na trening na piechotę lub pojedz rowerem

38.  Prowadź dzienniczek treningowy

39.  Wchodź do wody po pierwszej komendzie trenera

40.  Poproś trenera, aby pozwolił ci popłynąć pierwszemu podczas jakiegoś ćwiczenia, co najmniej raz w tygodniu

41.  Nie pożyczaj bidonów ani butelek z napojami od innych

42.  Zawsze miej jakąś lekką przekąskę do zjedzenia bezpośrednio po treningu, wtedy organizm najbardziej tego potrzebuje

43.  Rób przysiady i pompki w domu codzienne. Zacznij od 5 i staraj się dodawać po 1 co drugi dzień

44.  Znajdź 5 sposobów motywacji, które pomogą ci przetrwać ciężkie chwile na treningu

45.  Proś trenera o zadania trudniejsze, a nie łatwiejsze

46.  Nie pytaj trenera czy możesz płynąć w płetwach podczas ćwiczeń do motyla

47.  Nie kończ ćwiczeń przed ścianą – nie dają złotych medali za pływanie na 48 metrów

48.  Jeśli masz swojego idola w reprezentacji narodowej napisz do niego albo powiedz mu to

49.  Stawiaj sobie cele

50.  Analizuj i aktualizuj swoje cele

51.  Stawiaj sobie coraz więcej celów

52.  Nigdy, przenigdy nie rezygnuj, nie poddawaj się

53.  Ucz się na porażkach

54.  Obserwuj rozgrywki i starty najlepszych – ucz się od najlepszych

55.  Pozdrawiaj swoich przyjaciół klubowych kolegów podczas zawodów

56.  Wierz w siebie

57.  Wykonuj pełny dozwolony w żabie cykl podwodny podczas każdego ćwiczenia do żabki

58.  Jedz więcej świeżych warzyw

59.  Przywitaj się i uśmiechaj do oficjeli podczas zawodów – bez nich nie byłoby wyścigów pływackich – oni przeważnie poświęcają swój czas i robią to społecznie po to, byś ty mógł się ścigać

60.  Śledź na bieżąco rekordy klubu, kraju, świata

61.  Znaj medalowe czasy na twoich koronnych dystansach z poprzednich lat.

62.  Zawsze zakładaj czyste dresy i koszulki klubowe na każde zawody pływackie

63.  Jeśli zażywasz jakiekolwiek leki przepisane ci przez lekarza, na 100% upewnij się, że nie znajdują się na liście substancji zabronionych

64.  Jeśli czeka cię dłuższa podróż na zawody, weź ze sobą pierwsze dwa posiłki, nie będziesz musiał szukać po drodze fast-foodów

65.  Zawsze kontroluj pozycje ciała w wodzie

66.  Pływaj środkiem toru (zamiast przy linie) zawsze, gdy to jest możliwe

67.  Ucz się negatywnego rozkładu tępa (płyń drugą część wyścigu szybciej niż pierwszą)

68.  Bądź pewny siebie

69.  Ignoruj 90% tego, co mówią do ciebie twoi rywale przed wyścigiem.

70.  Pogratuluj tym, którzy cię pokonali.

71.  Bierz ze sobą swoje własne odżywki na zawody pływackie

72.  Nie pal

73.  Staraj się mieć także inne zainteresowania i jakieś hobby, oprócz pływania

74.  Rano obudź mamę lub tatę i poproś, żeby zawieźli cię na trening. Nie czekaj, żeby to oni cię budzili

75.  Nigdy nie kłóć się z trenerem i nie dyskutuj z nim przy całej grupie, zwłaszcza, jeśli są w niej młodsze dzieci. Jeśli z czymś się nie zgadzasz, jeśli nie podobają ci się jakieś decyzje twojego trenera, zostań po treningu i poproś o rozmowę. Dyskutuj merytorycznie, wyłóż swoje racje spokojnie. Wyzywając trenera na pojedynek przy całej grupie zawsze przegrasz!

76.  Zawsze wspieraj kolegów z drużyny

77.  Nie płyń zbyt blisko kolegi, który, na treningu płynie przed tobą. Zostaw zawsze 5s przerwę.

78.  Zakładaj przyciemnione okularki, najlepiej lustrzanki, zawsze gdy masz trening na odkrytym basenie w słoneczny dzień.

79.  Nie proś rodziców o prezenty zawsze gdy zrobisz życiówkę – staraj się poprawiać dlatego, że ty tego chcesz

80.  Trzymaj nieruchomo głowę pływając grzbietem

81.  Pływając nogami, staraj się wyznaczać sobie cele. Pływając 50-tki rób to w limicie 10s od rekordu życiowego pełnym stylem lub płyń 40m w tempie rekordu życiowego na 50m

82.  Ucz się czerpać radość z pływania długich odcinków, wytrzymałość leży u podstaw szybkości oraz znacznie zwiększa zdolność szybkiej regeneracji

83.  Pływaj stylem zmiennym na zawodach

84.  Pamiętaj o imieninach swojego trenera

85.  Stale poprawiaj swoje nawroty

86.  Pracuj nad skokiem startowym

87.  Ćwicz finisz

88.  Nie szukaj skrótów, nie ułatwiaj sobie ćwiczeń

89.  Ucz sie pływać powoli

90.  Zawsze się rozgrzewaj

91.  Zawsze rób rozpływanie po ciężkim treningu

92.  Traktuj swój trening na ladzie tak poważnie jak trening w wodzie

93.  Naucz się uzyskiwać napęd z delfinowego kopnięcia w obu kierunkach

94.  Pływaj dłuższe odcinki grzbietem – to uczy wczesnego chwytu wody i dobrej rotacji ciała

95.  Pracuj nad swoimi najsłabszymi punktami, najsilniejsze dadzą sobie same radę

96.  Staraj się trenować i startować na najcięższych dystansach – tam najłatwiej o sukces

97.  Skończ ze słodyczami, chipsami, czekoladkami i ciasteczkami

98.  Nagraj swoją własną płytę ze swoją ulubioną muzyką i słuchaj jej przed startem

99.  Pomagaj młodszym kolegom na treningu – pokaż im co mogą poprawić w swoim pływaniu

100.      Dbaj o swój własny pływacki plecak – czyść go i opróżniaj z rzeczy przeterminowanych, zepsutych lub ….niezbyt pięknie pachnących

101.      Zawsze kończ ćwiczenie pracy nóg do grzbietu ze złączonymi stopami.

 

 

 

  • ABC treningu mentalnego

 

Miałem kiedyś trenera, który mawiał „Potencjalne czyli jeszcze niewykorzystane”. Nie mam pojęcia, czy zapożyczył

 te słowa od kogoś, ale te słowa na zawsze utkwiły w mej pamięci. Nie chciałem odtąd być kimś z potencjałem. 

Chciałem być zawodnikiem startującym na najwyższym poziomie…

 

Jednakże bardzo trudno jest być takim typem sportowca nieustannie i będą takie dni, kiedy płyniesz poniżej 

swoich możliwości.  Ten artykuł dotyczyć będzie takich sytuacji oraz sposobów wychodzenia z dołka.

 

To nie zawsze problem mentalny

Po pierwsze pamiętaj, że przyczyną słabszego występu nie musi być problem mentalny. Szczególnie w pływaniu może byc to żywienie,  

schudnięcie,  uwarunkowania i rozwój fizyczny. Kluczem do występów zgodnych ze swoim potencjałem jest całkowite oddanie się

treningowi we wszytkich obszarach, włączając dobre nawyki na pływalni i poza nią. Musisz być również realistą co do swojego talentu. 

Niektórzy pływacy myślą, że są lepsi niż w rzeczywistości, inni z kolei nie dają sobie wystarczającego zaufania by być lepszym.

By dowiedzieć się jak jest w twoim wypadku poproś trenera o brutalną szczerość jakie czasy są dla ciebie realne i kiedy w sezonie

 powninieneś osiagnąc ten poziom. Nie panikuj, gdy na kilka tygodni przed zawodami twój czas się pogarsza. Może to wynikać

 z rozplanowania treningu. Gdy wyróżniałeś się jako nastolatek, a dzisiaj inni cię doganiają nie panikuj. To bardziej ich zasługa

 niz twoja wina, szczególnie, gdy dojrzewanie zaczęło się u ciebie wcześnie.

Jedną z ważniejszych rzeczy jest wskazać DLACZEGO pływasz poniżej możliwości. Jeśli osiągasz konkretne czasy na treningu,

ale nie przekłada się to na zawody, to przyczyny należy szukać w psychice. Tego będzie dotyczyła reszta artykułu.

 

Chwała vs. Ego

Pracowałem z wieloma utalentowanymi sportowcami którzy pływali ponizej swoich możliwości bo sami sobie przeszkadzali.

 Dla wielu jest to podświadomy proces„samoutrudniania” za nim jeszcze rozpoczął się wyścig. W skrócie, starają sie oni bardziej chronić swoje ego niż sięgać po chwałę. Sportowiec który broni swego ego często kończy wyścig myśląc „Nie jestem tak zmęczony. Mogłem popłynąć szybciej.” W czasie wyścigu często:

a) myślą, że dają z siebie wszystko;

b) skupiają się na tym co robią przeciwnicy i martwią się o przegraną;

c)  nie wierzą, w ogóle szybko płyną i spisują na straty wyścig jeszcze przed zakończeniem.

Jakkolwiek w czasie wyścigu „obrońcy ego” maja różne myśli tak przed wyścigiem skupiająsię na jednym-na strachu by nie popłynąć poniżej swoich możliwości (zarówno co do osiągniętego czasu jak i zajętego miejsca).

By pomóc sportowcowi wykorzystać swój potencjał  musi nauczyć się płynąć dla chwały zamiast bronić swojego ego. 

Mówiąc krótko, musi skupić się na tym by dać z siebie wszystko tak by dotykając ściany powiedzieć „Nie mogłem już zrobić więcej”. 

„Obrońcyego” boją się, że ich najlepsze nie będzie wystarczające.

Łatwiej jest (mniej stresująco) powiedzieć ”Mogłem być lepszy, gdybym chciał” niż „zrobiłem wszystko co w mojej mocy i mimo wszystko przegrałem”. Pamietaj, rywalizacja to nie wygrywanie więc się nie dołuj (ego) to płynięcie najlepiej jak potrafisz dla satysfakcji(chwała). Negatywne emocje mające źródło w „gdybaniu” trwają dłużej niż rozczarowanie „Zrobiłem co mogłem, ale to nie wystarczyło”.

 

Mniej stresu. Więcej zabawy

Większość sportowców nie osiągających swojego potencjału znalazło sposób, by nie cieszyć się z tego co raz pokochali. Im lepsi kiedyś byli tym bardziej stresujący był dla nich powrót na ten poziom. Więcej stresu równa się mniej zabawy. Mniej zabawy równa się gorszy wynik. W innych sportach zwane jest ot kryzysem. Każdy sportowiec z kryzysem wie, że łatwiej jest złapać kryzys niż z niego wyjść.

Mądrość znanego dziejopisa głosi „Kryzys nie zabawa. Wyjście z niego ciężka sprawa”. Moja rada na wyjście z kryzysu to skupienie się bardziej na co robisz niż na tym czego nie robisz.  Jeśli pływasz na czterech zawodach i trzy są dobre, nie staraj się podkreślać swoich braków w tym nieudanym. Nawet jeśli żaden wyścig Ci nie wyszedł, ale na treningu spisujesz się dobrze myśl o swoim treningu nie o zawodach. Poprzez skupianie się na dobrym, to złe nie wydaje się tak straszne. Podsumowując, rozpoznaj swój talent niezależnie od tego kiedy się ujawni.  Pamiętaj, że jesteś dobrym pływakiem i fizycznie nie odpuszczaj swojego dobrego poziomu pływania(pływasz więcej na treningach niż na zawodach). Zobaczysz jak szybko dobre pływanie przeważa nad tym złym.

 

Odpuść

Kiedyś miałem okazję wziąć lekcję windsurfingu. Jedyną rzeczą jaką zapamiętałem to pytanie do instruktora co robić, gdy zerwie się wiatr i nie będę w stanie utrzymać żagla. Jego odpowiedź? „Odpuść rękę trzymającą z tyłu.” Moja rada dla narastającego stresu, uporu i złych myśli to właśnie odpuszczenie. Tylko dlatego, że nie udało Ci się ostatnio nie oznacza, że nie potrafisz tego zrobić. Począwszy od dzisiaj powiedz sobie „Odpuszczam to co było . Jest nowy dzień i to będzie dobry dzień.”. Nikt nie twierdzi, że musisz trzymać się przeszłości.  Czasem to bardzo proste by odpuścić sobie, mentalnie odrzucić to co niewygodne i zacząć od nowa.

 

Mierz wysoko !

 

Dr Aimee Kimball/ psycholog sportowy, źródło: usaswimming.org

 

Tłumaczył  dla plywacy.com: Wojciech Dobrowolski

 

·        PRZYGOTOWANIE DO STARTU

ROZGRZEWKA TO KONIECZNOŚĆ

Większość zawodników prowadzi rozgrzewkę bez przekonania, z przymusu, ponieważ nie mają oni własnych doświadczeń świadczących o korzyściach z niej płynących. Dopiero gdy osobiście przekonaj się o jej wartościach, zwiększa się ich motywacja. Stwarza to szansę na uznanie jej za oczywisty i niezbędny część zawodów. Zwykle trwa ona przed porannymi wyścigami 30-40 minut, a przed finałami 30 min. i jest poprzedzona prostymi ćwiczeniami gimnastycznymi na lądzie; krążenia, skłony, ćw. rozciągające itp. Ten zestaw ćwiczeń stosuje się również, gdy odcinek między rozgrzewką? w wodzie i początkiem startów jest bardzo długi. Zawodnicy powinni pamiętać o korzyściach płynących z prawidłowo przeprowadzonej rozgrzewki:

·         podwyższenie temperatury ciała i mięśni

·         przyspieszenie procesu przemiany materii

·         podwyższenie wydajności układu nerwowego tj. poprawa koordynacji ruchowej, zwiększenie czujności i spostrzegawczości

·         zmniejszenie ryzyka odniesienia kontuzji mięśni, cięgien i więzadeł

·         poprawa czucia wody

·         daje informacje zawodnikowi: o temperaturze wody, słupkach startowych, ścianach nawrotowych itp.

Stosowanie prawidłowo dobranej rozgrzewki powoduje ekonomizację procesu przemiany materii dzięki wyrównaniu oddechu i powiększeniu zdolności przyjmowania tlenu. Sprawność wykonania zadań staje się bardziej skoordynowana, a układ nerwowy lepiej kontroluje ruchy. Pozwala również zmniejszyć ryzyko odniesienia kontuzji.

ROZPŁYWANIE – ROZLUŹNIENIE I USPOKOJENIE

Rozpływanie, czyli uspokojenie organizmu nie zakorzeniło się jeszcze w świadomości wielu zawodników jako konieczność. Szczególnie po zawodach, podczas których pływacy startowali 4-5 razy, przepłynięcie ok.1000 metrów kosztuje wiele zaparcia. Ćwiczenia takie muszą stać się nawykiem po każdych zawodach, zarówno w sporcie wyczynowym, jak amatorskim. Rozpływanie również stosuje się między startami, jeśli jest taka możliwość- drugi basen, brodzik. Eksperci wymieniają następujące efekty, które można osiągnąć poprzez ciągłe, spokojne pływanie 10-15 minut:

·         obniżenie temperatury ciała do wartości wyjściowej zostaje spowolnione, co powoduje, że funkcje serca, układu krwionośnego i mięśni nie słabną zbyt szybko

·         skraca czas regeneracji po wysiłku

·         muskulatura zostaje rozluźniona

·         przyspiesza wypłukiwanie ubocznych produktów przemiany materii

Po rozpływaniu zawodnicy powinni odczuwać znaczną poprawę ogólnego stanu fizycznego.
Po rozpływaniu zawodnik powinien posiadać dobre ogólne samopoczucie, dzięki któremu wzrośnie pozytywna stymulacja do działań przygotowujących do kolejnych startów czy następnego dnia zawodów.

ODŻYWIANIE – ŁADOWANIE ENERGII

Odpowiednie nawyki żywieniowe podczas zawodów nie tylko podnoszą zdolność maksymalnych wysiłków, ale również maj? duży wpływ na odpowiedni rozwój młodego organizmu. Zalecenia żywieniowe dietetyków w czasie zawodów:

·         pij dużo wody i napojów

·         na 1 godz. przed startem ogranicz spożywanie płynów do 300 mililitrów co 15 minut.

·         unikaj spożywania produktów mięsnych wysokobiałkowych /długi proces trawienia

·         unikaj ostrych przypraw

·         ostatni posiłek powinien zostać spożyty 2-3 godziny przed startem

·         posiłek powinien być lekkostrawny, z dużą zawartością produktów węglowodanowych (pieczywo, makaron, ryż)

·         przekąski np. niskotłuszczowe słodycze mogą być spożywane najpóźniej na 1,5 godziny przed startem

·         na godzinę przed startem unikaj produktów stałych, pij tylko płyny z małą zawartością cukru

·         w przerwie między startami uzupełnij węglowodany nie tylko w postaci płynów z zawartością cukru, ale w postaci niewielkiej ilości węglowodanów np. zjedz banana

·         po zakończeniu zawodów uzupełnij straty energetyczne zjadając bogaty w węglowodany posiłek (pieczywo, makaron, ryż) najpóźniej 2 godziny po starcie

·         po zawodach posiłek obok produktów węglowodanowych powinien zawierać wszystkie pozostałe składniki pokarmowe.

UBIÓR – TRZYMAJ CIEPŁO

Utrzymywanie właściwej temperatury ciała przez zawodników jest rzeczą bardzo ważną, czy to jest pływalnia odkryta czy zakryta. Na obu występują znaczne zmiany temperatur, na odkrytej wiadomo pogoda, na zakrytej klimatyzacja, przeciągi. O odpowiednie ciepło organizmu pływacy powinni zadbać ubierając się w kompletny ubiór sportowy (bluza, spodnie) odpowiednie, wygodne obuwie sportowe wraz ze skarpetkami. Nogi pływaka są jego motorem, więc stopy sportowca, aby mogły w pełni wykorzystać swoją moc muszą być suche aż do samego startu. Buty pomagają przeprowadzić dokładniejszą i pełniejszą rozgrzewkę na lądzie. Rzeczy, jakie powinny znaleźć się w torbie pływaka podczas zawodów:

·         sprzęt pływacki: okulary, czepek, kostiumy pływacki

·         dres sportowy – bluza, spodnie

·         koszulki

·         klapki, obuwie sportowe

·         skarpetki

·         zestaw zimowy: czapka, rękawiczki, ciepła kurtka (szczególnie na basenie odkrytym)

 

Należy pamiętać również o zmianie kostiumów po rozgrzewce i jeśli jest taka możliwość po każdym starcie.

 

Podczas oczekiwania na start nastawienie psychiczne zawodników jest różne. Nadmierne pobudzenie i napięcie psychiczne zmniejsza się podczas pierwszych minut rozgrzewki. Przedstawione powyżej czynności pomogą przygotować fizycznie zawodnika, powinny ich również rozluźnić , co pozwoli na uzyskanie pozytywnego nastawienia oraz da subiektywne poczucie pewności siebie, a co za tym idzie wykorzystanie 100% możliwości zawodnika na starcie.

 

 

·        Dziewięć mentalnych nakazów dla każdego pływaka

Umiejętności mentalne

Do czego to służy

Jak to zrobić

Relaksacja

Uspakaja, dodaje pewności siebie. Powstrzymuje przed niepotrzebnym wysiłkiem, marnowaniem energii i zwracaniem uwagi na rzeczy nie mające większego znaczenia

Rozluźnij się, nie trać niepotrzebnie energii przygotowując się do startu. Pozostań rozluźniony, wypoczęty w oczekiwaniu na właściwy moment. Przepłyń swój wyścig w basenie, nie w szatni przed startem

Wyobraźnia / Wizualizacja

Podnosi zdolności startowe, pozwalając najpierw „zobaczyć” (w wyobraźni), a później „wykonać”

Kiedy wyobrazicie sobie zwycięstwo na ostatnich metrach po ostrym finiszu, wasze ciało będzie lepiej przygotowane, gdy to się wydarzy w rzeczywistości.

Kontrola oddechu / Kontrola stopnia pobudzenia

Pomaga przy relaksacji, samokontroli, zmniejsza stres, pozwala znaleźć właściwą strategię wyścigu. Pozwala nabrać energii do działania!

Kiedy czujesz się zbyt nerwowy i spięty, wyrzuć z siebie przedstartowe emocje z każdym głębokim wydechem. Oddychaj trochę szybciej i płycej, aby pobudzić się do startu, gdy czujesz się zbyt rozluźniony

Wiara w siebie / Pewność siebie

Pomaga w podniesieniu najwyższej sprawności działania.

Będziecie lepiej kontrolowali swoje zachowanie, lepiej się koncentrowali i pozostaniecie bardziej opanowani w czasie wyścigu, jeżeli wierzycie w siebie, w swoje przygotowania i w swoją wartość.

Kontrola nad otoczeniem /Koncentracja (2 strony tego samego medalu)

Pozwala dostrzec (bez oceniana) ludzi i rzeczy w waszym bezpośrednim otoczeniu. Daje możliwość ignorowania rzeczy bez znaczenia dla tego, co robicie.

Bądźcie świadomi tego, co się dzieje, aby to wykorzystać dla swoich celów. Nauczcie się blokować rzeczy, które nie maja żadnego znaczenia, koncentrujcie się na najważniejszych zadaniach.

Motywacja / Nastawienie

Pozwala maksymalnie wykorzystać każde ćwiczenie, powtórzenie ćwiczenia, każdy trening w dążeniu do osiągnięcia najwyższego poziomu opanowania każdego elementu.

Motywuj się i bądź zaangażowany we wszystko, co robisz. Dawaj z siebie wszystko każdego dnia i zarażaj swoim entuzjazmem innych.

Odporność psychiczna

Pozwala Wam radzić sobie z próbami wpływania konkurentów na to, co robicie.

Ignorujcie sugestie rywali próbujących wywierać na was psychiczną presję przed startem. Skupcie się na swoich potrzebach, celach. Róbcie to co służy Wam.

Radzenie sobie ze stresem i bólem

Pozwala kontrolować swoje zachowanie, gdy przyjdzie moment najcięższej próby.

Starajcie się rozluźnić i skupić na rytmie oddechu podczas ostatnich 25 metrów Waszego 100-metrowego wyścigu.

·        Co jeść przed startem?

Odpowiedni posiłek przed startem jest niczym paliwo dla bolidu F1. Podczas wyścigu korzystasz z zasobów energii gromadzonych w tłuszczach i węglowodanach. Aby jak najlepiej wykorzystać te zasoby warto zacząć planować posiłek o wiele wcześniej. Warto dodać, że jeden porządny posiłek przed startem nie uczyni z Ciebie drugiego Phelpsa jeżeli na co dzień odżywiasz się w niewłaściwy sposób.

 

Idealny posiłek przed startem musi być bogaty w większości w węglowodany, mniejszą część muszą stanowić białka i tłuszcze. Te dwa ostatnie składniki potrzebują dużo czasu na strawienie, co podczas startu może objawiać się bólami brzucha. Im bliżej startu tym mniej powinieneś pakować do żołądka. Najpóźniej godzinę przed startem sięgnij po banana, ciastko lub napój izotoniczny. Na 2-3 godziny przed startem z powodzeniem możesz uzupełnić niedobory batonikiem energetycznym lub lekko-strawnymi słodyczami. Na 4-5 godzin przed startem, pozwól sobie na porządny posiłek typu: spaghetti lub kanapki z wędliną.

 

·        Rola motywacji w osiąganiu sukcesu

Osiągniecie sukcesów sportowych zależy nie tylko od sprawności, umiejętności czy wyszkolenia technicznego ale także od motywacji zawodnika. Nawet wysoki poziom umiejętności nie zapewni wyników bez odpowiedniej motywacji…

Zapraszamy na kolejny artykuł Moniki Deger z pasjonującej serii „Psychologia w pływaniu”.

Czym jest motywacja? To proces wyznaczający kierunek działania, nastawiony na osiągnięcie określonego celu i zaspokojenie potrzeb.

Motywację do działania w sporcie możemy podzielić na motywację wewnętrzną i zewnętrzną.

Motywacja zewnętrzna dominuje w postępowaniu młodego sportowca, jeśli trenuje, bo tego oczekują od niego rodzice lub trener. U dorosłego zawodnika pojawia się, jeśli uprawia on sport ze względu na związane z sukcesami korzyści materialne np. stypendia, pensje, wyjazdy. Ten rodzaj motywacji zostaje wzbudzony poprzez system nagród i kar.

Motywacja wewnętrzna jest ważniejsza w treningu sportowym. To ona pobudza do działania, które jest celem samym w sobie. Sportowiec trenuje nie oczekując nagród, czy korzyści, lecz dla przyjemności i osiągnięcia dobrego wyniku. Wzbudzenie tej motywacji następuje zatem, gdy człowiek dąży do zaspokojenia własnych potrzeb.

Motywacja u dzieci i młodzieży różni się od motywacji dorosłych, ponieważ inne są ich potrzeby. U dzieci dominującymi są potrzeby: zabawy, rozrywki, wyżycia ruchowego, radości z uprawiania sportu oraz przynależności i poczucia własnej wartości.

Umiejętnie wzbudzona motywacja zewnętrzna może przekształcić się w motywację wewnętrzną zawodnika. Zależy to w dużej mierze od systemu nagród i kar wybranego przez trenera lub rodzica. Pozytywne emocje związane z uprawianiem sportu, mimo, że pierwotnie kształtowane zewnętrznie, przyczyniają się do wzbudzania motywacji wewnętrznej.

Motywacja zewnętrzna może być wzbudzana przez systemem kar lub nagród. Nagrody mogą zwiększyć prawdopodobieństwo występowania pożądanych zachowań i zostać skojarzone z pozytywnymi emocjami.

System kar jest bardziej ryzykowny, ponieważ ukaranie zawodnika za niepożądane zachowanie wcale nie gwarantuje wyeliminowania tego zachowania. Jego działanie może zostać ukierunkowane jedynie na unikanie kary. W takiej sytuacji zostanie podtrzymana motywacja zewnętrzna, dodatkowo skojarzona z negatywnymi emocjami. Poza tym, bez ciągłej kontroli ze strony trenera, może okazać się, że powrócą zachowania, które trener chciał wyeliminować.

Znacznie skuteczniejsze jest zatem stosowanie systemu nagród.

To jak silne jest oddziaływanie systemu nagród i kar zależy od wielu czynników. Jednym z nich jest autorytet trenera. Im większym autorytetem dla zawodnika jest trener, tym mocniejszy jest wpływ wzmocnień. Optymalna sytuacja to taka, gdy trener postrzegany jest jako życzliwy i obiektywny, bo wtedy jego uwagi nie będą odbierane jako złośliwe, nie będą zatem odrzucane, nawet wtedy, gdy zawodnik nie będzie się z nimi zgadzał. Ważne jest także, aby zasady udzielania nagród i kar były jasno określone, a przede wszystkim, aby były akceptowane przez zawodników – wtedy będą przekonani o ich słuszności. Można spisać je w formie regulaminu kar i nagród. Bardzo istotna jest także konsekwencja i nieuchronność w ich stosowaniu. Ważne aby były stosowane adekwatnie do przewinień lub sukcesów. Co najważniejsze muszą być stosowane uczciwie w stosunku do wszystkich zawodników, nikogo nie można faworyzować czy traktować pobłażliwie.

Motywowanie przez rodziców

Rodzice nie mogą odbierać dziecku swej akceptacji, jeżeli nie zachowuje się według ich oczekiwań. Dziecko powinno być akceptowane dlatego, że jest tym, kim jest, a nie dlatego, że robi to, co robi. Akceptacja dziecka wzmacnia jego siłę, podnosi samoocenę i wzmaga pragnienie zmiany.

Presja rodziców obliczona na wywołanie określonych zachowań, które mają spełnić ich oczekiwania, jest niczym innym jak wzbudzaniem motywacji zewnętrznej, kojarzonej z negatywnymi emocjami. Motywacji opartej na unikaniu kary, czyli niezadowolenia rodziców. Z dużym prawdopodobieństwem możemy liczyć się wtedy z tym, iż gdy tylko dziecko będzie miało możliwość zrezygnowania ze sportu, zrobi to.

Rodzice powinni motywować zawodników, chwaląc ich – to jeden z najpotężniejszych czynników motywujących. Poczucie odniesienia sukcesu jest podstawą motywacji wewnętrznej. Im więcej sukcesów, tym silniejsza motywacja.

Trzeba pomóc dzieciom wybrać własne cele. Jeśli dziecko samo jako cel obierze poprawienie swojego wyniku, będzie bardziej zmotywowane by to osiągnąć. Motywacja wewnętrzna wzmacnia się, gdy dziecko ma perspektywę zrealizowania celu. Jeśli jako cel wybierzemy cel zbyt odległy (np. kiedyś chcę być olimpijczykiem) lub cel zbyt trudny do osiągnięcia (np. wygram następne zawody) nie zrealizowanie celu, spowoduje spadek motywacji. Należy wybrać taki cel, który nie jest odległy i jest realny np. poprawię swój wynik o …

Wsparcie trenera i rodziców to także czynnik podnoszący motywację zawodnika. Łatwiej wtedy pokonywać trudności, nawet gdy poddanie się jest o wiele łatwiejsze.

Stosując metody motywowania w postaci systemu nagród i kar trzeba pamiętać, że motywacja zewnętrzna w postaci przymuszania, grożenia czy przekupywania działa tylko przez krótki czas.

Przy okazji omawiana tematu motywacji nie można zapomnieć o dwóch prawach Yerkesa-Dodsona, które odnoszą się do zależności między sprawnością działania a natężeniem motywacji.

Pierwsze prawo Yerkesa-Dodsona mówi, że w miarę wzrostu natężenia motywacji, sprawność działania wzrasta, ale jedynie do pewnego momentu. Po jego przekroczeniu zaczyna spadać, aż do sytuacji, gdy przy bardzo dużym natężeniu motywacji, sprawność działania jest bardzo niska. To klasyczna sytuacja gdy chce się za bardzo i wtedy nic się nie udaje. Wtedy to pojawiają się przesadne ambicje, paraliżujący lęk np. przed poniesieniem klęski.

Drugie prawo Yerkesa-Dodsona mówi o zależności pomiędzy stopniem trudności zadania a poziomem motywacji. Im łatwiejsze jest zadanie, tym mniejsza motywacja potrzebna jest do jego realizacji. Im trudniejsze zadanie tym poziom motywacji musi być wyższy.

Podczas treningu, stawiając dziecku kolejne zadania, należy się zastanowić, czy są one dostosowane do jego umiejętności. Aby dziecko nie zniechęciło się do treningów zadania powinny mieścić się w górnej granicy jego możliwości. Zbyt trudne zadania mogą szybko zniechęcić zawodnika, ponieważ będzie odczuwał, że ponosi porażkę, obniży się też jego samoocena. Zbyt łatwe zadania, nie spowodują nabycia nowych umiejętności, a jedynie utrwalać będą te już posiadane. Dziecko może się też szybko znudzić zbyt łatwym treningiem.

Ważnym czynnikiem pobudzającym motywację u młodych zawodników jest współzawodnictwo. W początkowym okresie nie należy jednak przesadzać w podkreślaniu jego znaczenia. Dzieci nie powinny traktować niepowodzenia w zawodach jako osobistej klęski.

Lepiej jest wprowadzić element „współzawodnictwa z samym sobą”, czyli porównywanie swoich umiejętności w kolejnych okresach trenowania. Młody zawodnik musi mieć świadomość, że niepowodzenia podczas treningów czy na zawodach są czymś naturalnym, że są częścią procesu trenowania i doskonalenia własnych umiejętności. Trzeba przekonać dzieci, że sukces, to nie tylko zwycięstwo w zawodach, ale również wykonywanie kolejnych zadań, pokonywanie kolejnych granic w dążeniu do osiągnięcia długofalowego celu.

Pobudzając motywację młodego sportowca, trzeba postępować tak, aby trening i wykonywanie kolejnych zadań było dla niego potrzebą i przyjemnością. Takie nastawienie wzbudza motywację wewnętrzną, inicjatywę, pomysłowość i konsekwencję w działaniu oraz pozwala na długotrwałe kontynuowanie wysiłków.

Monika Dreger

Psycholog Warszawskiej Grupy Psychologicznej
Źródło: plywacy.com

·        Bezcenne rady dla rodzica

Pływanie to specyficzny i trudny sport. Uczy ciężkiej pracy, systematyczności, wytrwałości i uporu. Ponieważ jest to sport indywidualny, do tego taki, w którym występuje niezwykle silna rywalizacja, aby odnieść sukces trzeba umieć radzić sobie ze stresem, umieć zachowywać równowagę emocjonalną i potrafić działać pod presją. Jak się jednak okazuje, czasami to nie rywal, czy trener jest tym, kto wywiera na zawodnika presję największą. To rodzice, emocjonalnie z dzieckiem związani, wydają się być tą siłą, która może zawodnika zniszczyć, o ile nie zostanie właściwie ukierunkowana i potraktowana.

Z myślą o przyszłości naszych najmłodszych przedstawiamy obszerny zestaw rad dla oszalałych rodziców.

1. Nie skupiaj się tylko i wyłącznie na wynikach osiąganych przez dziecko. Chwal je za ciężka i dobrze wykonaną pracę a nie tylko za wyniki.

2. Podkreślaj zalety pływania jako sportu – wszechstronny rozwój, umiejętność opanowania wszystkich technik i stylów pływackich. Radość z przebywania w fajnej grupie rówieśniczej. W żadnym przypadku nie dawaj dziecku odczuć, że pływanie powinno być w jego życiu czymś ważniejszym niż np. nauka lub rodzina.

3. Zawsze z uwagą słuchaj tego, co dziecko ma ci do powiedzenia. Nie lekceważ problemów, nawet najdrobniejszych, z którymi się do ciebie zwraca. Pytaj, co go steruje, z czym sobie nie radzi, jak układają się jego kontakty z trenerem i rówieśnikami.

4. Nie uzależniaj dziecka od siebie, zostaw mu miejsce na samodzielność. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji, jak i np. pakowania plecaka na zajęcia sportowe, a czasami samodzielnych wyjazdów i powrotów z pływalni. Powierzaj swojemu dziecku zadania i obowiązki, które w swoim czasie wpłyną na jego pewność siebie i niezależność.

5. Nie stresuj dziecka dodatkowo swoją nieustanną obecnością na pływalni. Niestety, niektórzy rodzice nie mogą zaprzestać ciągłego kontrolowania swojej pociechy. Całymi godzinami przesiadują na pływalni, czasem ze stoperem w ręku, a w domu bez końca analizują ostatni trening, komentują wyniki rywali i obmyślają plany ich pokonania. Niech pływanie nie będzie jedynym tematem w waszym domu. Jest jeszcze tyle innych spraw, którymi może interesować się wasze dziecko – np. kino, film, języki obce, czy muzyka.

6. Podkreślaj istotne elementy sportowego współzawodnictwa: etykę, rozwój osobisty, odpowiedzialność i pozytywne nastawienie do innych. Nie dopuść, aby w jakikolwiek sposób trening i współzawodnictwo sportowe stały się negatywnym doświadczeniem dla ciebie lub twojego dziecka.

7. Pracuj nad sobą. Musisz wydorośleć i najpierw sam siebie przekonać, że twoje dziecko może pływać, ale ma prawo także ze sportu wyczynowego zrezygnować. To ma być jego suwerenna decyzja, bo to mały ale osobny człowiek. Nie możesz go za to krytykować.

8. Nie krytykuj, przynajmniej przy dziecku, decyzji trenera, nie podważaj jego autorytetu, nie wtrącaj się do planów i strategii trenerskiej. Nie baw się w poprawianie techniki pływackiej, jeśli nie jesteś profesjonalistą.

9. Zawsze służ dziecku pomocą. Wspieraj je psychicznie, zwłaszcza wtedy, gdy przeżywa kłopoty, np. gdy od dłuższego czasu nie poprawia życiówek, nie odnosi sukcesów, przegrywa z kolegami. Pamiętaj, iż właśnie wtedy oczekuje od ciebie największego wsparcia. Karanie, czy manifestowanie obojętności nie spowoduje, że będzie pływać lepiej, natomiast z pewnością straci do ciebie zaufanie. Zawiedziesz je jako rodzic. Właśnie w momentach trudnych dziecko najbardziej oczekuje dowartościowania, nie krytykuj więc jego słabych rezultatów.

10. Nie wyolbrzymiaj zanadto sukcesów dziecka. Wiadomo, że się z nich cieszysz, ale niekoniecznie musisz przekonywać, że są one najważniejsze w życiu i tak znaczące, że czynią z twojej pociechy gwiazdę.

11. Kochaj dziecko tak samo niezależnie od tego, czy wygrywa, czy przegrywa.

12. Po ważnych startach nie pytaj wyłącznie o to, czy dziecko wygrało. Pytaj o jego samopoczucie, o to, jak się bawiło, jaka była atmosfera. Daj dziecku odczuć, że zależy ci na nim i jego samopoczuciu a nie osiągniętym wyniku.

13. Nie wzbudzaj w dziecku poczucia winy. Ono wcale nie jest zobowiązane do rewanżowania się za twoje poświęcenia.

14. Bądź szczery, jeżeli dostrzegasz błędy w postępowaniu twojego dziecka, omów z nim to. Ucz je odpowiedzialności za swoje czyny, za sukcesy i za porażki. Nie krytykuj i nie dopuszczaj do krytykowania rywali lub okoliczności zewnętrznych. Podkreślaj, że wszyscy mieli takie same warunki.

15. Nie zmuszaj dziecka do dodatkowych treningów, jeżeli tego nie chce, lub nie potrzebuje i nie ingeruj w konstrukcję treningu opracowaną przez trenera.

16. Ciesz się razem z dzieckiem z najdrobniejszych sukcesów. Podkreślaj, że sport kształtuje jego charakter. Nie przekonuj, że kiedyś będzie wielkim mistrzem. Staraj się, by po prostu czerpało radość z tego, co robi, bez rozdymania nadmiernych ambicji.

17. Namawiaj dziecko do uprawiania innych sportów, aktywności fizycznej, poznawania nowych ludzi, nawiązywania przyjaźni. Nie pozwalaj dziecku koncentrować sic wyłącznie na pływaniu.

18. Jeżeli rozmawiasz z dzieckiem o pływaniu, analizuj jego postępy. Nigdy nie porównuj jego osiągnięć do osiągnięć innych, zwłaszcza kolegów. Nie wzbudzaj w dziecku poczucia zazdrości czy zawiści w stosunku do rywali. Ucz szacunku dla przeciwnika.

19. Przed treningiem, czy ważnym startem motywuj dziecko wyłącznie pozytywnie. Nie bądź złośliwy, czy protekcjonalny. Przypomnij, że jutro też jest dzień i niezależnie od wszystkiego świat się nie zawali.

20. W domu nie rozpoczynaj rozmów o pływaniu pierwszy. Pamiętaj, że twoje dziecko zawsze powinno być dla ciebie ważniejsze niż uprawiana przez nie dyscyplina.

21. Jeż li twoje dziecko przegra, daj mu chwilę spokoju. Gdy wychodzi z basenu, poklep je, powiedz coś motywującego. Nie zmuszaj do rozmowy na temat wyścigu zaraz po nieudanym starcie.

22. Ufaj swojemu dziecku. Nie podchodź z podejrzliwością do wszystkich jego skarg. Jeśli narzeka, że coś je boli, podejdź do tego poważnie i skontroluj u lekarza. Nie zmuszaj do pójścia na trening, jeżeli z jakichś powodów zdecydowanie odmawia. Postaraj się wtedy z nim porozmawiać.

23. Pamiętaj, że twoje dziecko musi uczyć się samodzielności i radzenia sobie ze stresem. Nie musisz być na każdych zawodach. Twoje dziecko musi widzieć, że masz swoje sprawy, a pływanie nie jest jedyna wartością w waszym życiu. jeżeli już jesteś na zawodach, pokazuj dziecku pogodną twarz. Nie daj po sobie poznać, jak bardzo się denerwujesz, nie pokazuj negatywnych emocji. Bądź pogodny i spokojny. Z humorem rozmawiaj o czekającym dziecko wyścigu. Nie wchodź w skórę trenera, nie osądzaj, nie wtrącaj się do strategii wyścigu, nie poprawiaj techniki. Trzymaj nerwy i emocje na wodzy. Po prostu bądź rodzicem.

24. Utrzymuj stały kontakt z trenerem twojego dziecka. Nie komentuj przy dziecku jego decyzji, ale bądź czujny. Upewnij się, że trener jest fachowcem, ma pozytywne nastawienie, lubi dzieci i nie wywiera na nie zbyt dużej presji. Upewnij się także, że przestrzega etyki, uczy zasad zdrowej i uczciwej rywalizacji, kontroluje sytuację w grupie treningowej. Sprawdź, czy nie jest zbyt mocno nastawiony na wyniki i czy nie zmusza dzieci do nadmiernego, w stosunku do wieku, wysiłku. Regularnie rozmawiaj z trenerem na temat postępów dziecka, jego rozwoju i najbliższych celów. Konsultuj z nim sprawy, które wywołują twój niepokój. Pomóż mu zrozumieć charakter i osobowość twojego dziecka.

25. Nie realizuj własnych, niespełnionych ambicji kosztem swojego dziecka.

26. Nie pozwól, by pływanie uprawiane przez jedno z twoich dzieci zdominowało dom. Pamiętaj o zainteresowaniach innych członków rodziny. Nie dopuść do ignorowania problemów i spraw twoich pozostałych dzieci.

Opracował dr Mirosław MIKICIN
i Łukasz DRYNKOWSKI
na podstawie materiałów ITF źródło: gazeta „PŁYWANIE”

 

 

·        Jak uodpornić młodego zawodnika na stres?

Dzieci mają zdolność szybkiego uczenia się, jeśli tylko mają ku temu sposobność. Dotyczy to także nauki radzenia sobie ze stresem. Tę naukę dziecko pobiera od osób ważnych dla niego ? przede wszystkim rodziców, ale także, gdy trenuje ? od trenera. Niezmiernie istotna jest zatem współpraca między rodzicami i trenerem. Jeśli jedna strona będzie postępować rozważnie, a druga destrukcyjnie, to marne szanse na powodzenie. Najgorszą opcją jest, gdy destrukcyjnie działa rodzic. Dziecko bardzo cierpi, gdy rodzic go nie wspiera, bo w hierarchii ważności dziecka, rodzic stoi najwyżej, jest autorytetem i wzorem do naśladowania. Jeśli destrukcyjnie działa trener, to zawsze pozostaje możliwość zmiany trenera… Zapraszamy dalej…

Dorośli powinni, przede wszystkim, zadbać, aby dziecko, podczas treningów i w czasie startów, czuło się dobrze w grupie rówieśników. Zawodnik powinien mieć świadomość, że jest w stanie poradzić sobie z wyznaczonymi zadaniami. A gdy zadania stają się zbyt trudne, powinien mieć poczucie bezpieczeństwa i wiedzieć, że może liczyć na pomoc dorosłego i jego wsparcie. Wtedy dzieci stają się bardziej aktywne, chętniej podejmują wyzwania

Dorośli powinni  wsłuchiwać się w to, co mówi do nich dziecko. Gdy zgłasza jakiś problem, czy to w domu, czy podczas treningu, nie można go bagatelizować. Po wysłuchaniu, trzeba dodać mu otuchy, wesprzeć w podejmowanych działaniach, ale powinno samo próbować radzić sobie z problemami. Wtedy będzie nabierać wiary we własne możliwości, nabierze też poczucia sprawstwa. Dorośli powinni chwalić dziecko nie tylko za sukcesy, ale także za podjęte działania i wytrwałość w dojściu do celu, nawet jeśli cel nie zostanie osiągnięty. W taki sposób wzmacnia się odporność dziecka. Uczy się ono także właściwie oceniać swoje zachowanie i podjęte działania, oraz ponosić ich konsekwencje. 

Jak budować odporność na stres startowy?

Nie da się uchronić zawodnika przed czynnikami wywołującymi stres. Można go jedynie nauczyć, jak radzić sobie w takich sytuacjach. Jak zapanować nad stresem, aby nie przekroczył punktu krytycznego ? czyli jak go regulować. Dziecko powinno stopniowo zwiększać swoja odporność.

1. Sen

W funkcjonowaniu dziecka, nie tylko zawodnika, bardzo ważna jest regulacja snu. Na poziomie fizycznym sen pozwala na odpoczynek i odzyskanie energii. Na poziomie psychicznym, w systemie pamięciowym, stwarza możliwość lepszego kodowania w pamięci długotrwałej, czyli zapamiętywania. Przywraca także równowagę umysłową i czujność. Oba czynniki odgrywają ważna rolę w radzeniu sobie ze stresem.

Brak odpoczynku w postaci snu prowadzić może do:
– apatii
– problemów z koncentracją uwagi
– problemów z pamięcią
– problemów z podejmowaniem decyzji
– rozdrażnienia
– zachowań agresywnych
– skłonności do depresji i stanów lękowych

Gdy organizm jest zmęczony, jego odporność na stres jest znacznie obniżona. W stresie, gdy poziom adrenaliny jest podwyższony, zmniejsza się zapotrzebowanie na sen, jednak, gdy adrenalina opadnie, organizm jest wyczerpany. Z obu tych powodów ważne jest, aby dorośli zadbali o odpowiednia dawkę snu młodego zawodnika.

2. Relaksacja

Treningi relaksacyjne są metodą radzenia sobie z pobudzeniem fizjologicznym. Już u 8-10 latków można wprowadzić proste ćwiczenia relaksacyjne.

Są trzy podstawowe rodzaje treningów relaksacyjnych:
– oddechowe
– autogeniczne (naprzemienne rozluźnianie i napinanie poszczególnych partii mięśniowych)
– wyobrażeniowe

Treningi relaksacyjne mogą być końcowym elementem każdego treningu, jako wyciszenie organizmu po wysiłku. Można je stosować także w innych, stresujących sytuacjach.

3. Pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa

Pewność siebie i wiara we własne umiejętności, oraz poczucie wsparcia ze strony dorosłych obniżają stres. Jeśli dziecko wie, że powinno (a nie, że musi) zrobić wszystko, żeby osiągnąć założone cele, czuje się bezpieczne. Jeśli wie, że nie zostanie poddane miażdżącej krytyce, gdy coś mu się nie uda, stres będzie mniejszy.

4. Racjonalny trening sportowy

Dziecko powinno mieć postawione zadania adekwatne do swoich możliwości. Zadania adekwatne, to znaczy nie zbyt łatwe i nie na tyle trudne, aby nie móc im sprostać. Wtedy nabiera przekonania, że wkładając wysiłek w trening może osiągnąć założony cel.

Ważne jest też kształtowanie odpowiedniego podejścia do sukcesu i porażki. Trzeba wzmacniać radość z osiąganych sukcesów, co wydaje się stosunkowo łatwe. Trzeba redukować negatywne emocje związane z poniesioną porażką, co jest o wiele trudniejsze. W obliczu porażki dziecko powinno czuć wsparcie i akceptację zarówno trenera jak i rodziców. Zbyt często dorośli rozładowując własny stres, reagują na porażki młodych zawodników gniewem, a czasami także agresją, co utrwala u dzieci strach przedstartowy i lęk przed porażką.

5. Przyzwyczajenie do sytuacji stresowych

Każda nowa sytuacja jest potencjalnie stresogenna. Dlatego też ważne jest, aby młody zawodnik przyzwyczajał się do sytuacji startowej i stresu związanego z zawodami. Stopniowo trzeba wystawiać dziecko na oddziaływanie sytuacji stresogennej, przy jednoczesnym pokazaniu jak radzić sobie z tą sytuacją. Dzięki temu zawodnik stopniowo nauczy się, jak radzić sobie ze stresem. Każda sytuacja, w której dziecko poradzi sobie jest sukcesem, który buduje poczucie pewności siebie i wpływu na wykonywane zadania. Najlepiej podczas niektórych treningów wprowadzać symulację sytuacji startowych. Im więcej takich sytuacji dziecko ma za sobą, tym łatwiej radzić sobie będzie podczas startów.

Bardzo ważne jest, aby pamiętać, że na zdolność radzenia sobie ze stresem startowym silnie wpływa wszystko, co dzieje się w życiu dziecka. Jeśli w szkole lub w domu dziecko ma problemy, to przełożą się one na jego kondycję psychiczną. Dlatego trzeba obserwować dziecko, być do dyspozycji, gdy chce porozmawiać czy opowiedzieć o swoich problemach. Już samo ?wygadanie się? i wylanie tego, co może sprawiać trudność, pomaga. Dzieci mogą wybrać na powiernika trenera, gdy mu ufają, bo jest to osoba ważna w ich życiu.

Monika Dreger – Psycholog Warszawskiej Grupy Psychologicznej
źródło: www.plywacy.com